اوجان ایمن | ایمنی و آتش نشانی

علی ابن ابی طالب ، شخصیتی بزرگ و بی بدیل است که در طول تاریخ همواره مورد مدح و ستایش بزرگان قرار گرفته و حتی کسانی که به امامت علی(ع) باور ندارند ، او را در نوع خود یگانه و بی نظیر می دانند . از جمله جرق جرداق ( دانشمند مسیحی ) که از راز نوشتنش درباره امام علی(ع) می­گوید:« عده‌ای از مردم کشورهای حوزه خلیج فارس و مصر به من پیشنهاد می‌کردند که مثلاً در مورد عمر و یا دیگران بنویسم... ؛ اما من نپذیرفتم . نه به این خاطر که بخواهم بگویم عمر و یا کس دیگری بد است؛ نه اصلاً اینطور نبود . بلکه من پس از علی (علیه السلام) کسی را شایسته نوشتن ندیدم و تصمیم گرفتم که جز در مورد علی (ع) ننویسم » .

همچنین جرق جرداق در کتاب « علی، صدای عدالت انسانی » می گوید : ای دنیا ! چه می‌شد اگر همه نیروهایت را در هم می‌فشردی و دوباره شخصیتی مانند علی با آن عقل، قلب، زبان و شمشیر نمودار می‌کردی؟ علی (ع) فرمول کیهانی بی مانند برای تفکر انسانی برگرفته از قوانین ثابت است که زمان و مکان از جوهر آن نمی‌کاهد » .

همچنین مرحوم دکتر علی شریعتی سخنان بسیار زیبایی درباره شخصیت و عظمت مولا علی (ع) ایراد نموده و به رشته تحریر درآورده است :

ارزش‌های علی در بی‌نیازتر بودنش از دیگران نیست، بلکه در احساس کردنِ نیازهای بلندتر و متعالی‌تر اوست نسبت به دیگران و همچنین در احساس نیازمندتر بودن و احساس کمبود بیشتر کردن او در هستی است؛ که دیگران چنین احساسی را ندارند .

ما یک ملت «دوستدار علی (ع) » ‌هستیم، اما نه «شیعه علی (ع) »‌! چراکه شیعه علی (ع) همچنان که گفتم علی (ع) ‌وار بودن، علی (ع) ‌وار اندیشیدن، علی (ع) ‌وار احساس کردن در برابر جامعه، ‌علی (ع) وار مسؤولیت احساس کردن و انجام دادن و در برابر خدا و خلق، ‌علی (ع) ‌وار زیستن، علی (ع) ‌وار پرستیدن و علی (ع) ‌وار خدمت کردن است .

و سخن آخر اینکه :

مگر با کلمات می توان از علی سخن گفت ؟!
باید به سکوت گوش فرا داد تا ببینیم از او چه ها می گوید ؟!
او با علی آشناتر است .

و تو ای علی!

ای شیر!

مرد خدا و مردم !

ربّ النوع عشق و شمشیر!

ما شایستگی "شناخت تو" را از دست داده‌ایم . شناخت تو را از مغز‌های ما برده‌اند ! اما عشق تو را ، علیرغم روزگار، در عمق وجدان خویش، در پس پرده‌های دل خویش، همچنان مشتعل نگاه داشته‌ایم .

چگونه تو عاشقان خویش را در خواری رها می‌کنی؟!

تو ستمی را بر یک زن یهودی، که در ذِمّه حکومت‌ات می‌زیست، تاب نیاوردی، و اکنون، مسلمانان را در ذمه‌ی یهود ببین و ببین که بر آنان چه می‌گذرد!

ای صاحب آن بازو، که یک ضربه‌اش از عبادت هر دو جهان برتر است، ضربه‌ای دیگر !!!