اوجان ایمن | ایمنی و آتش نشانی

یک امدادگر و یا نجاتگر پس از ارزیابی ایمنی صحنه حادثه و برقراری امنیت جانی ، در اولین وهله بایستی نسبت به رسیدگی به مصدومین آن حادثه یا سانحه اقدام کند . اما اینکه زمان رسیدگی به یک مصدوم چقدر باید باشد ، خیلی مهم است .

اولین مطلب این است که به هیچ عنوان نباید زمان طلایی و ساعت طلایی را از دست دهیم .

یکی از مهمترین مسئولیت های یک امدادگر آن است که حتی المقدور زمان کمتری را در صحنه حادثه از دست بدهد . امدادگر باید در دقایق پرارزش اولیه ، سریعاً وضع مصدوم را ارزیابی نموده و اقدامات نجاتبخش را انجام داده و مصدوم را برای انتقال آماده نماید .

باید همه عوامل امدادی  EMS از خود بپرسند که آیا کاری که انجام می دهند ، فایده ای برای مصدوم دارد یا نه ؟ آیا این فایده در قیاس با خطر تأخیر در انتقال ارزشمندتر است ؟

یک امدادگر ، یا نجاتگر و یا تکنسین فوریتهای پزشکی پس از ارزیابی ایمنی صحنه حادثه و برقراری امنیت جانی ، در اولین وهله بایستی نسبت به رسیدگی به مصدومین آن حادثه یا سانحه اقدام کند . اما اینکه زمان رسیدگی به یک مصدوم چقدر باید باشد ، خیلی مهم است .

اولین مطلب این است که به هیچ عنوان نباید زمان طلایی و ساعت طلایی را از دست دهیم .

برای یک مرکز فوریت های پزشکی شهری ، متوسط زمان پاسخ ( از لحظه وقوع حادثه تا رسیدن به محل حادثه ) حدود 6 الی 8 دقیقه است . زمان انتقال به یک مرکز دارای امکانات نیز حدود 8 الی 10 دقیقه می باشد . در مجموع حدود 15 الی 20 دقیقه از ساعت طلایی سحرآمیز ، مصروف رسیدن به صحنه حادثه و انتقال مصدوم می شود .

اگر مراقبت پیش بیمارستانی در صحنه حادثه ، ناکارا بوده و خوب ساماندهی نشده باشد ، حدود 30 تا 40 دقیقه دیگر در محل حادثه نیز تلف می شود . با این حساب ، قبل از آنکه پزشکی ، مصدوم را درمان نماید ، فرصت ساعت طلایی رو به اتمام گذاشته است . داده های تحقیقاتی این نظریه را تأئید می کنند.

مطالعه ای نشان می دهد که مصدومان شدیداً بدحال ، در صورتی که توسط خودروهای شخصی و نه آمبولانس ، انتقال داده شوند ، به طور معناداری دچار تلفات کمتر ( 9/17 % در برابر 2/28 % ) می گردند . این یافته غیرقابل انتظار به آن مفهوم است که امدادگران در محل حادثه ، وقت بیشتری تلف می کنند .

مرکز ترومائی که این مطالعه را اجرا کرده است ، خاطرنشان می سازد که زمان متوسط عوامل EMS در صحنه حادثه برای مصدومان ناشی از سوانح وسایط نقلیه موتوری ( MVCs ) ، 23 دقیقه و برای مصدومان ناشی از تروماهای نافذ ، 22 دقیقه می باشد .

بر این اساس باید همه عوامل امدادی  EMS از خود بپرسند که آیا کاری که انجام می دهند ، فایده ای برای مصدوم دارد یا نه ؟ آیا این فایده در قیاس با خطر تأخیر در انتقال ارزشمندتر است ؟

یکی از مهمترین مسئولیت های یک امدادگر آن است که حتی المقدور زمان کمتری را در صحنه حادثه از دست بدهد . امدادگر باید در دقایق پرارزش اولیه ، سریعاً وضع مصدوم را ارزیابی نموده و اقدامات نجاتبخش را انجام داده و مصدوم را برای انتقال آماده نماید .

منبع : کتاب مراقبت های پیش بیمارستانی در مصدومان ترومائی ، صفحه 12 – دکتر برهان الدین ولدبیگی

تهیه و تنظیم : شهرام مردپور – کارشناس امداد و نجات و مربی جمعیت هلال احمر